ارزیابی سطح سرمی لپتین در نوزادان مشکوک به کم‌کاری تیروئید مادرزادی

زمینه و هدف: این مطالعه با هدف مقایسۀ سطح سرمی لپتین در نوزادان مشکوک به کم­کاری مادرزادی تیروئید با گروه کنترل و نیز بررسی ارتباط هورمون لپتین با هورمون­های T4 و TSH در گروه مورد با گروه شاهد انجام گردید. روش بررسی: در مطالعه مورد شاهدی حاضر، تعداد 100 نوزاد زیر 30 روز از نوزادان مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمؤمنین(ع) زابل، با معاینه دقیق توسط پزشک متخصص اطفال و ارزیابی علایم کم کاری مادرزادی تیروئید، پس از همگن­سازی از لحاظ سن، به دو گروه مورد و شاهد تقسیم بندی شدند. در گروه مورد، نوزادان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید و در گروه کنترل، نوزادانی قرار گرفتند که هیچکدام بیمار نبودند(سالم). سپس از هر دو گروه، با رعایت مسایل اخلاقی، نمونه خون جمع­آوری و با روش الیزا، سطح سرمی لپتین ، T4 و TSH اندازه­گیری شد. سپس داده ها، با استفاده از نرم افزارSPSS ver. 20  و  با بکار گیری ازمون تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معناداری p یافته­ها: یافته­ها نشان داد که سطح سرمی لپتین بین گروه مورد و کنترل دارای تفاوت آماری معنادار بود به طوری که میزان لپتین در گروه مورد بیشتر از گروه شاهد بود (05/0P≤). هم­چنین در این مطالعه ارتباط معکوسی بین سطح سرمی TSH و T4 در افراد مورد مطالعه مشاهده گردید (05/0P≤). هم­چنین نتایج مطالعۀ حاضر نشان داد که میزان لپتین در گروه مورد با سن و وزن ارتباط معناداری نداشت (05/0P ≥). نتیجه­گیری: براساس نتایج این مطالعه، در نوزادان مبتلا به هیپوتیروئیدی مادرزادی، سطح سرمی لپتین مستقل از سن و وزن افزایش می­یابد. در نتیجه هورمون لپتین به عنوان معیاری برای ارزیابی کارکرد غدۀ تیروئید مطرح می­گردد.